Αυτο-άνωση vs Αυτο-άνoση

Αυτο-άνωση vs  Αυτο-άνoση 
(αυτο το κεφαλαιο ειναι ανουσιο... καλυτερα πηγαινετε στο επομενο...)

Η αυτοάνοση:

 «Αυτοάνοση λέγεται η ασθένεια που οφείλεται στο ότι το ανοσολογικό (ή αµυντικό) σύστηµα του οργανισµού, που αποτελείται κυρίως από τα λευκά αιµοσφαίρια του αίµατος και µας προστατεύει από τους ξένους για τον οργανισµό εισβολείς (κυρίως µικρόβια και ιούς), στρέφεται εναντίον ενός ή περισσοτέρων οργάνων µας» .

 Με λίγα λόγια και σταράτα, η ΣΚΠ δημιουργείται από εμάς τους ίδιους κι εμείς οι ίδιοι είναι που στρεφόμαστε εναντίον του οργανισμού μας. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα παίρνει λάθος πληροφορίες και τα αντισώματα που παράγει δεν μπορούν να διαχωρίσουν τον ιό από τη μυελίνη...


 Ποιος όμως του δίνει λανθασμένες πληροφορίες αν όχι εμείς οι ίδιοι; Από τον δικό μας τον «ξεροκέφαλο» εγκέφαλο φεύγουν όλες οι  πληροφορίες συνειδητές και ασυνείδητες. Αν το υποσυνείδητο μας όμως είναι τόσο δυνατό ώστε να δημιουργήσει μια σκλήρυνση κατά πλάκας για να αυτοκαταστραφεί, τότε το πιο πιθανό είναι πως μπορεί και να την αποβάλει, να τη θεραπεύσει (θεωρητικά ομιλώντας γιατί, είπαμε… το ψάχνουμε). Ας αφεθούμε σε παιχνίδια του μυαλού…

 Κι εδώ έρχεται διά στόματος Αρχιμήδη ένας άλλος νόμος της φύσης να μας συνδράμει.

 Η άνωση

 «Κάθε σώμα βυθισμένο σε ρευστό δέχεται δύναμη ίση και αντίθετη με το βάρος του ρευστού που εκτοπίζει».

Η Άνωση εκφρασμένη μαθηματικά δίνεται από τον τύπο: A = ρgV

όπου:

• ρ: πυκνότητα ρευστού
• g: η επιτάχυνση βαρύτητας 
• V: όγκος βυθισμένου σώματος

Ωραία, η φύση έχει προνοήσει για μας  Κρατούμε την αρχή της και την κάνουμε νόμο δικό μας!

 Η αυτό-άνωση:

 «Κάθε ψυχή βυθισμένη στο σκατό δέχεται δύναμη ίση και αντίθετη με το βάρος του σκατού που εκτοπίζει».

 Η δύναμη της «αυτό – άνωσης» δεν αφήνει τίποτα στον πάτο, παρά το σπρώχνει προς την επιφάνεια για να βρει καθαρό οξυγόνο.

όπου:

• ρ: το γύρω ανθρώπινο περιβάλλον (οι σχέσεις κλπ)
• g: Η δίψα μας  για ζωή 
• V: Εμείς με όλα τα ψυχοσωματικοψαχτικά μας

Ας αναπρογραμματίσουμε αυτή την δύναμη, ώστε να αλλάξει κατεύθυνση και να λειτουργήσει ως «αυτοάνωση» της ψυχής μας! Πώς; Πιστεύοντας επιτέλους στον έρμο τον εαυτό μας που μια ζωή περιμένει ένα καλό λόγο από εμάς ν’ ακούσει...

Έτσι ή αλλιώς, ότι ήταν να πάθουμε το πάθαμε. Άντε τώρα να ξελασπώνουμε να ανασύρουμε αυτό τον εαυτό απ τη λάσπη του, να τον καθαρίσουμε, να τον παρηγορήσουμε, να του μιλήσουμε γλυκά και τρυφερά. Να τον αποδεχτούμε, να τον αγαπήσουμε και να τον αφήσουμε να αγαπηθεί γιατί το αξίζει χίλιες φορές. Και τελικά ας συγχωρήσουμε επιτέλους αυτούς που πιθανό να έκαναν λάθη στην άγνοια τους απάνω και ας πάρουμε τα ηνία στα χέρια μας και να δούμε τον εαυτό μας γι αυτό που πραγματικά είναι: Ένα μοναδικό και υπέροχο πλάσμα που ενσαρκώθηκε σ αυτή τη ζωή με αποστολή να καθαρίσει και να ανατρέψει αυτό το δύστροπο κάρμα, με απώτερο σκοπό να γίνει πιο δυνατό.

 Βρε πως αλλάζοντας ένα ω-μέγα αντί του ο-μικρον, οι έννοιες αποκτούν άλλη δυναμική, έστω συμβολικά!

Το σώμα σου πάντα μιλάει

Το παρακάτω κυκλοφορεί πολύ αυτό τον καιρό στο διαδίκτυο και στα ηλεκτρονικά μηνύματα και είναι βασισμένο σε κάτι που έγραψε ο Edward Bach*:«Η ασθένεια είναι μια σύγκρουση μεταξύ της προσωπικότητας και της ψυχής»

Το μεταφέρω εδώ γιατί ταιριάζει όμορφα με όσα μας ταλανίζουν όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο την ΣΚΠ .

 Πολλές φορές …

Το κρυολόγημα «στάζει» όταν ο οργανισμός δεν κλαίει.
Ο πονόλαιμος «φράζει», όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες.
Το στομάχι καίει όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει.
Ο διαβήτης εισβάλει όταν η μοναξιά πονάει.
Το σώμα παχαίνει όταν η δυσαρέσκεια πιέζει.
Ο πονοκέφαλος καταθλίβει όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες.
Η καρδιά χαλαρώνει όταν το νόημα της ζωής φαίνεται να τελειώνει.
Οι αλλεργίες συμβαίνουν όταν η τελειομανία είναι ανυπόφορη.
Τα νύχια σπάνε όταν απειλούνται οι άμυνες.
Το στήθος σφίγγει όταν η υπερηφάνεια σκλαβώνει.
Η πίεση αυξάνεται όταν ο φόβος φυλακίζει.
Οι νευρώσεις παραλύουν όταν το εσωτερικό παιδί τυραννάει.
Ο πυρετός θερμαίνει όταν οι άμυνες εκρήγνουν τα όρια της ανοσίας.
Τα γόνατα πονούν όταν η υπερηφάνεια σου δεν σε αφήνει.
Ο καρκίνος σκοτώνει εάν δεν συγχωρείς.
Και οι σιωπηλοί σου πόνοι; Το σώμα σου πάντα μιλάει , άκουσέ το.
Η ασθένεια δεν είναι κακό, θα σου πει ότι έχεις πάρει λάθος δρόμο.
Φαίνεται ωραίο να μοιραστούμε αυτό το μήνυμα:

Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς. (Λες και δεν το ξέραμε…)

Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ,                  Ίσιο δρόμο πάντως, δεν είδαμε*…

Φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ,                                                   Ευτυχώς!

Φώτα που ονομάζονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ,                                 Τελικά…

Και όλα γίνονται, αν έχεις:                                                            Τι;

ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ,                  Ωχ!

Μια ισχυρή μηχανή που ονομάζεται ΑΓΑΠΗ,                    Ουουου, μπόλικη

μια καλή ασφάλιση που ονομάζεται ΠΙΣΤΗ,                      Θα αποκτήσουμε κι απ’ αυτή…

Αφθονο καύσιμο που ονομάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ,                   Γαϊδουρίσια

Αλλά πάνω απ ‘ όλα έναν έμπειρο οδηγό 
 που ονομάζεται ΘΕΟΣ                                              Θεός αν είναι κι αν μ’ αγαπάει κανείς                                          

                                            

                 

Κείμενο του Nelson Torres (Dr στη Ψυχιατρική (UCV) και ειδικός σε ψυχο-νευρo- ανοσογλωσσική PNIL στη Βενεζουέλα. Ωραίος!

*Τα σχόλια δικά μου

κλικ για τη συνεχεια

Η ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ